- διωγμίτης
- διωγμίτης, ου, ὁ (s. three next entries; OGI 511, 10, also editor’s note 3 w. further exx.) one who engages in pursuit, detective, (mounted) security officer (cp. Old Eng. ‘manhunter’) MPol 7:1 (JMarquardt, Röm. Staatsverw. I2 1881, 213).—DELG s.v. διώκω.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.
